نگارش

فنّی­ترین و حساس­ترین مرحله­ی آماده­سازی یك گزارش خوب، «نگارش مطلوب» آن است كه از هر كسی برنمی­آید. سرمایه­های اصلی برای یك نگارش مطلوب، «شیوایی در نوشتار»، «اندیشه­ی استوار»، «تمركُز» و «تسلط كافی» می­باشد.
برای اینكه نگارش مطلوبی را در ساخت یك گزارش به كار ببندیم نیازمندیم كه:

• پیش از آغاز نوشتن به اندازه­ی كافی مطالعه، تمركز و تفكر داشته باشیم.
• به هدف و موضوع دقّت و سلسله­مراتب گزارش را رعایت كنیم.
• خواننده را همواره پیش چشم داشته باشیم و نوع درخواست او را (همه­جانبه) بشناسیم.
• آیین نگارش و دستور زبان فارسی را به خوبی در نگارش خود به كار بگیریم.
• تا آنجا كه در توان داریم ساده، کوتاه و رسا بنویسیم.
• حتماً كاربُرد درست و امروزی واژه­هایی را كه به كار می­بریم بدانیم.
• با مطالعه­ی بیشتر، دایره­ی واژگان و اصطلاحات خود را گسترش دهیم تا به «تكرار بیهوده» نرسیم.
• با فکر باز و خیالی آسوده بنویسیم، خسته و خواب­آلوده ننویسیم.

هیچكس را گمراه و سر در گُم نسازد (حتی آنكه با جزئیات فنّی و علمی كاملاً آشنا نیست).